از قدیم گفته اند که حرمت امام زاده را باید متولی نگه دارد. این مثل برای تعداد قابل توجهی از تولیدکنندگان اسباب بازی به کار می آید که گاهی رفتار آنها با محصولشان به گونه ای است که آدم تردید می کند که وقتی آنها این گونه عمل می کنند، از حلقه های بعدی زنجیره توزیع چه انتظاری می رود؟
برای مثال، دیده می شود که برخی تولیدکنندگان بازی های رومیزی، برای جعبه های محصولشان، که حتی به روش هاردباکس تولید کرده اند، کارتن مادر در نظر نمی گیرند و آنها را در کیسه می گذارند و به سیستم پخش تحویل می دهند. احتمالا پیش خودشان فکر می کنند که با این کار صرفه جویی می کنند! غافل از این که نمی دانند با این شیوه، محصولشان به شدت در معرض خطر آسیب دیدن قرار می گیرد. از طرف دیگر هم، ذهنیت خوبی در میان شرکت های پخش و فروشگاه داران ایجاد نمی شود و آنها پیش خودشان می گویند که شاید خود تولیدکننده هم به کار خودش اطمینان نداشته که حاضر نشده برایش کارتن پیش بینی کند. البته از یک نگاه دیگر هم، پیش بینی کارتن مادر می تواند کارکرد متفاوتی در ایجاد ظرفیت برندینگ برای تولیدکننده، در شبکه توزیع داشته باشد...
نمونه دیگر، عدم توجه و اهتمام کافی تولید کنندگان اسباب بازی به تولید و عرضه اطلاعات، محتوا، عکس و آموزش مناسب برای محصولاتشان است. یعنی اگر کسی بخواهد بر روی بسیاری از محصولات و اسباب بازی های موجود در بازار کار بکند و بخواهد آنها را در سیستم توزیع خودش عرضه کند و به مشتریانش معرفی کند، باید خودش سرمایه گذاری کند و این محتواها را آماده کند. البته که سیستم های پیشرو، این سرمایه گذاری را، در تولید محتوای با کیفیت و استاندارد خودشان انجام می دهند. ولی عدم آماده سازی و ارائه این محتواها از سوی تولید کننده، مانع از فعالیت سایر بازیگران بر روی محصولات آنها می شود و اولین کسی که لطمه می خورد، خود تولید کننده است... چه بسا، چند برابر هزینه ای که تولید کننده صرف پیش بینی کارتن مادر و یا تولید محتوا برای محصولاتش می کند، از روش های مستقیم و غیر مستقیم جبران می شود و باز می گردد...
خوب البته از همین نگاه است که در طول زمان، می توان ماندگاری و موفقیت تولیدکنندگان اسباب بازی را در بازار رقابتی، ارزیابی و بررسی کرد...