مطابق اخبار، شورای نظارت بر اسباب بازی به دنبال تصویب سندی است که بر مبنای آن می تواند برای فروشگاه های اینترنتی عرضه کننده اسباب بازی و محصولات فاقد هولوگرام محدودیت ایجاد کند. به این ترتیب و مطابق زمان بندی مندرج در این سند، فروشگاه های اینترنتی موظف هستند که طبق یک برنامه زمان بندی، تا شهریورماه سال بعد، حداقل 50 درصد کالاهایی که عرضه می کنند، هولوگرام داشته باشد. وگرنه اعمال قانون می شوند...
به نظر می رسد شورای نظارت بر اسباب بازی، به جای اصلاح و بازنگری در فرایندهای اصلی، مانند اصل موضوع هولوگرام یا نحوه و الگوریتم بررسی و اعطای مجوز، اولویت را بر تعریف مکانیزم های ضربتی و مقابله کننده با عدم استفاده از هولوگرام گذاشته است. به بیان دیگر، احتمالا نتوانسته تولیدکنندگان را متقاعد کند که بیایند و از او مجوز بگیرند، حالا دارد ابزارهایی را توسعه می دهد که آنها را مجبور کند. مثلا سیستم های فروش اینترنتی را تحت فشار قرار می دهد تا تولیدکنندگان، حساب کار دستشان بیاید و بروند از شورای نظارت مجوز بگیرند!
پیش از این هم، یکی از مدیران کانون گفته بود اگر سازمان تعزیرات حکومتی و یا نیروی انتظامی همراهی می کردند، می توانستند تولیدکنندگان را مجبور به استفاده از هولوگرام کنند و از این که چنین امکانی وجود ندارد، ابراز ناراحتی کرده بود...
کاش کسی پیدا بشود و برود به آنها بگوید برادران بزرگوار! اگر نوع نگاهتان را تغییر بدهید، می توانید با روش های کم هزینه تری هم تولیدکنندگان را همراه خودتان بکنید. اگر تولیدکنندگان احساس بکنند که روال های بررسی و صدور مجوز در شورا منطقی و واقعی و متناسب با منافع صنف است، در آن صورت، آنها خودشان می آیند و کمک می کنند... کسی برود و بگوید مگر شما خودتان، مکررا و صراحتا، به قدیمی و ناکارآمد بودن این روال ها اذعان نداشته اید. حالا چرا از مسیر خاکی می روید؟
این رویکرد، یک نمونه است. موارد زیادی وجود دارد که هم افزایی میان بخش خصوصی و دولتی (در اینجا تولیدکنندگان اسباب بازی و شورای نظارت بر اسباب بازی)، می تواند منجر به شکل گیری هم افزایی و اتفاقات خوب و اثرگذار باشد. چون اساسا این دو بخش، در قامت رقابت با همدیگر نیستند. اما در عمل، کوتاه نظری و بدگمانی، باعث از بین رفتن منابع و فرصت ها می شود و یکی فکر می کند دیگری می خواهد جای او را بگیرد...
به عنوان یک مثال دیگر، آیا شنیده اید که اخیرا کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان اقدام به فراخوان برگزاری هفتمین جشنواره ملی اسباب بازی کرده ولی تاکنون مکاتبه ای با انجمن تولیدکنندگان اسباب بازی نداشته است؟ طبیعی است که این وضعیت،سبب می شود همه لطمه ببینند. نه امکانات و بودجه ای که با برگزاری قوی این جشنواره، می توانست به رشد و ارتقا این صنعت منتهی بشود، به بهترین وجه مصرف می شود (بخوانید هدر می رود) و نه تولیدکنندگان می توانند از مزایای شرکت در این برنامه استفاده کنند و مانند سال گذشته، از آن بهره ای نمی برند.
البته که به نظر می رسد انجمن تولیدکنندگان هم لازم است به صورت فعالانه تر و قوی تری تعامل داشته باشد و اجازه ندهد دیگران او را در نظر نگیرند. بخشی از این کار، با ایجاد تعاملات مثبت میان بازیگران مختلف این صنعت به وجود می آید که استفاده موثر انجمن تولیدکنندگان از این ظرفیت ها، برای همه فرصت ایجاد می کند...